| |
|
|
De
overtocht
Carla en ik vertrokken op 3 Augustus 2000 met de boot vanuit IJmuiden
richting Newcastle om 2 weken lang van het mooie schotse land te genieten.
Nauwelijks gearriveerd in Newcastle en meteen op weg naar oom Piet die
samen met Judith in White Bridge woont. Na 9 uur links rijden en rond
rotondes cirkelen, zaten we dan bij Piet en Judith op de bank.
The
Estate
Oompje heeft een leuk optrekje met een eigen lap grond naast een rivier
en vlak bij Loch Ness. Een rondtoer over 'the estate' leerde ons dat op
oom's terrein naast een gecultiveerde tuin en een rijk gevulde moestuin,
een verwilderd stuk natuur ligt. Tot onze verrassing troffen we hier de
gevlekte orchis aan, variërend van licht paars tot wit, erg mooi!
Wat
te doen
s'Avonds bij een goed glas whisky, werd besloten om meteen de volgende
dag een wandeling te maken naar de berg die vanuit het huis zichtbaar
was. Oom piet wist ons te vertellen dat ergens achter de berg bosbessen
in overvloed waren te vinden.
|
2000-08-05 De gevlekte orchis |
| |
|
Een
helling vol
De volgende dag togen wij met lege blikken in onze rugzak, naar de berg.
Aangekomen op de helling ontdekte we bij de eerste stappen dat de hele helling
bestond uit heide, gras en een ondergrond van sphagnum. Het opvallende was
dat dit sphagnum in kleur varieerde van hel groen tot lichtgevend rood!
De argwaan was gewekt dat hier wel eens vleeseters te vinden zouden zijn,
en de ogen begonnen te zoeken. Niet veel later werd tot grote vreugde dan
ook Pinguicula, vetblad, ontdekt, waarschijnlijk P. Vulgaris. Helaas is
augustus niet de bloeitijd, dus helemaal zeker zijn we niet. Nu was het
zoeken naar Drosera's. Lopend over de zompige grond, duurde het toch nog
enige tijd. Het zoeken werd bemoeilijkt doordat de Drosera's moeilijk waren
te zien in het rode sphagnum! Uiteindelijk troffen we hele velden vol met
diep rode Drosera Rotundifolia, ronde zonnedauw, aan. Het was dan ook niet
te vermijden om op een aantal van hen te trappen, iets wat ik bij mijn eigen
planten beslist nooit zou doen! |
2000-08-05: 1e Ping |
| |
|
Blauwbekken
We waren naar de berg gekomen om ons nuttig te maken, dus werden we opgedreven
door oom Piet om de berg te trotseren. Na uren lopen en zoeken, de geheime
vallei is niet gemakkelijk te vinden, arriveerde we in 'blueberry heaven'.
De struikjes bosbessen deden sprookjesachtig aan en leken wel boompjes aangezien
ze op stenen bobbels groeide. Zover je kon kijken was de hele helling gevuld
met bosbessenstruiken. Na een uur verzamelen en proeven, hadden we allen
ons blikje vol, de klus zat er op. Het werd tijd om af te taaien en voldaan
de pub op te zoeken. |
2000-08-05: Drosera rotundifolia |
| |
|
|
Schotse
hooglanden
Anderhalve week brachten we op verschillende plaatsen door in Schotland.
Waar we ook wandelden, Schotland blijkt een paradijs te zijn voor drosera's
en Pinguicula's! De enige Drosera, waarvan we wisten dat die ook moest
voorkomen, D. Anglica, de lange zonnedauw, hadden we nog steeds niet gevonden.
Hoogmoed
We bevonden ons op 'the Island of Skye' en hadden de vorige nacht in de
pub bepaald dat we de Bla Bheinn (928 m. hoog) in de Cuillins moesten
bedwingen. Het leek een mooie dag te worden, de zon scheen. Echter hoe
dichter we bij de bergen kwamen, hoe meer wolken er ronde de bergen hingen.
Hierdoor lieten wij ons niet stoppen. Opgetogen met het boek in de handen
gingen we op pad. Het boek vermelde dat het een zware klim zou worden,
maar dat navigeren erg makkelijk zou zijn.
|
2000-08-11: Hoe gaat die route nou? |
| |
|
|
Navigeren: erg makkelijk
Na een uur wandelen over een landroverpad, sloegen we rechts af om op
een klein paadje te belanden dat naar de berg leidde. Het kleine paadje
leidde ons door zompig land. Natuurlijk troffen we hier alle bekende vleeseters
aan die we de hele vakantie al hadden gezien. Na 10 minuten waren we het
pad kwijt! Het pad dat we volgde hield op bij een klein beekje, en na
dat beekje was geen pad meer te vinden. Boven zagen we de berg opdoemen,
met z'n top net in de wolken, dachten we.
Pracht vondst
Hoe moeilijk kon het zijn, gewoon die berg op en we zouden er wel komen.
Badend door de hei, sphagnum en turf, zagen we dan plots toch de D. Anglica!
Het pad kwijtraken zorgde er dan in ieder geval wel voor dat we de 'verloren
zoon' vonden. De plantjes waren in goede conditie, fel rood, en de vangbladeren
waren bijna even lang als van zijn broertje D. Capensis! De Pinguicula's
op deze berg waren ook een lust voor het oog, met bladeren die een stuk
groter waren dan we tot dan toe gezien hadden, en ze vertoonde soms een
roodbruine verkleuring.
Hoogtepunt
Er moest een berg bedwongen worden, dus we moesten afscheid nemen. De
helling werd steiler en stijler. Het zweet parelde van ons hoofd. Gelukkig
wisten we op de helling het pad terug te vinden, en vlak onder de wolkengrens
hadden we een prachtig uitzicht over de vallei en de zee. In de mist duurde
het niet lang voor we het pad weer zoek raakte. Maar stug volhouden en
naar boven blijven klimmen leidde ons uren later bij de top. We voelden
ons fantastisch, we hadden het gehaald!
|
2000-08-11: Drosera Anglica |
| |
|
|
Bèèèh
Deze stemming duurde totdat we de weg naar beneden probeerde te vinden.
Uiteindelijk besloten we dezelfde weg naar beneden te nemen als we gekomen
waren. Dit bleek niet makkelijk omdat er geen pad te vinden was, en alles
leek op elkaar als je nog geen 10 meter zicht hebt. De paniek sloeg toe,
aangezien we wisten dat er een flink aantal ravijnen zijn. Uiteindelijk
dachten we de weg gevonden te hebben. Het was een hele verrassing, toen
we onder de wolken uit kwamen, bleken we heel ergens anders te zijn dan
we verwacht hadden. We hadden kennelijk een schapenpaadje gevolgd. Die
schapen zijn zo gek nog niet!
7½u
Zeven en een half uur na vertrek, waren we terug bij de auto, levend,
en een stuk wijzer. Uiteindelijk hadden mooi wel de lange zonnedauw gevonden!
Mooi weer te laat
Achteraf bleek het dat we de hoogste berg van het eiland hadden beklommen,
en een hele mooie zagen we 2 dagen later, toen we het eiland met erg mooi
weer verlieten.
|
2000-08-11: vet vetblad |
